Inrichting van museum
Inrichting van museum – museum akoestiek
In dit artikel bespreek ik de uitdagingen van hedendaagse museum akoestiek en de mogelijke oplossing in de vorm van directionele luidsprekers van het merk Focusonics.
Groeiende afhankelijkheid van multimedia
Net als alle publieke plaatsen is een museum ook in toenemende mate afhankelijk van multimedia presentaties. Om het boeiend te houden voor de bezoeker is er van bij de inrichting van een museum aandacht voor de akoestiek.
Niet enkel visuele informatie
De architectonische omgeving van een museum blijft voornamelijk gericht op visuele waarneming. Geluid zorgt echter voor een betere overdracht van informatie. Musea investeren dan ook in het verbeteren van visuele tentoonstellingen. Zo wordt de verbeeldingskracht van de curator en tentoonstellingsontwerpers op de proef gesteld.
Akoestiek zou hoger moeten staan op de prioriteitenlijst
Om de een of andere reden ontsnapt tentoonstellingsgeluid aan de focus van het ontwerpproces. Daardoor zijn er nog te veel gebouwen en tentoonstellingsruimten die niet geschikt zijn voor een comfortabele beleving.
Naarmate men meer geluid toevoegt aan een expositie kan dit zelfs uitmonden in een ondraaglijk niveau. Hier wordt te weinig rekening gehouden.
Geluid is iets vreemd. Een hele tijd lijkt er niets aan de hand, en plots verzeilt men in een kakofonische omgeving waarin spraak onverstaanbaar is. En dat kost je bezoekers.
Men wordt geconfronteerd met lawaai dat overal vandaan lijkt te komen. Achteraf is het moeilijk te reconstrueren wat de bron van het lawaai was. Meestal is het precies daar waar de individuele bezoeker zich bevindt.
Als we onze oplossingen op dit gebied richten, zullen veel van de grotere problemen verminderen.
Wat belangrijk is om in gedachten te houden, is dat, hoewel geluid complex is en moeilijk te zien, oplossingen voor geluidsproblemen vaak relatief eenvoudig zijn.
Waar gaat het nu in feite over?
Naast de geluidskwaliteit zijn de twee belangrijkste factoren die verantwoordelijk zijn voor slecht geluid en ruisproblemen “te veel geluid” en nagalm. Deze hebben de neiging elkaar op een negatieve manier te beïnvloeden.
Weerkaatsing is het resultaat van een eigenschap die geluid heeft om te blijven hangen totdat alle akoestische energie is verbruikt.
De meest gebruikelijke reflex hiervoor is om het volume van de individuele tentoonstellingsgeluidsbron hoger te zetten.
Aangezien elk van deze lokale problemen wordt “gecorrigeerd” door het volume hoger te zetten, wordt de algehele omgeving luidruchtiger, waardoor er “te veel geluid” in het museum komt.
Lokaliseren van geluid
Geluid moet worden gericht op het exacte gebied waar het nodig is en moet worden uitgesloten van waar het niet nodig is.
Men bekommerd zich niet echt over tentoonstellingsgeluid. Een typisch voorbeeld is het gebruik van commerciële videomonitors. Veel van deze monitoren hebben ingebouwde luidsprekers. Het lijkt daarom logisch om deze luidsprekers te gebruiken voor het weergeven van geluid. Toch leidt deze kostenbesparende keuze tot onvoorziene akoestische problemen. Deze luidsprekers werken misschien goed in besloten ruimtes. Ten slotte zijn monitoren ontworpen voor studio’s en woonkamers. Ze zijn echter niet ontworpen om in een tentoonstellingswand in een open museum te worden gemonteerd . “Waarom?” hoor ik u vragen?
Ze richten niet al hun geluid specifiek op het kijkgebied. Veel van het geluid komt uit de achterkant van het scherm en komt terecht op plaatsen waar het niet nuttig is.
Dit wordt nog verergerd door de eigenschap die geluid heeft om dingen te laten trillen, zodat de platte tentoonstellingspanelen en het montageframe van de monitor allemaal een vibrerend lichaam worden. In het algemeen straalt dit geluid uit naar de omgeving en plaatst het waar het niet gewenst is.
De oplossing in de vorm van onafhankelijke luidsprekers
Tot enkele jaren geleden werd de oplossing gezocht in onafhankelijke luidsprekers. Deze werden zodanig gemonteerd dat het geluid rechtstreeks op het luistergebied wordt gericht.
De reden van deze strategie is om de luidsprekers mechanisch te isoleren van de tentoonstellingsstructuur en ze zo te monteren dat hun trillingen de tentoonstellingspanelen niet laten vibreren.
Een andere methode is om de luisteromgeving geluidsabsorberend te maken. Het plaatsen van geluidsabsorberende panelen op de tentoonstellingsoppervlakken, vooral de oppervlakken waar de luidsprekers zijn gemonteerd wordt meestal gebruikt.
Dit lijkt misschien contra-intuïtief totdat je bedenkt dat het gewenste geluid idealiter de spreker verlaat en rechtstreeks naar de oren van de bezoeker gaat. Wanneer het geluid weerkaatst van “niet-oor” -oppervlakken, komt het meestal terecht waar het niet gewenst is.
Geluidsabsorberende panelen verbeteren het geluid dat uit de expositie komt en absorberen ook geluid dat van buiten de luisteromgeving van de expositie komt. Als de lokale luisteromgeving al het ongewenste geluid absorbeert, heeft geluid uit de luidsprekers onbelemmerd toegang tot de oren van de bezoeker.
Gelukkig zijn er voor dit doel veel duurzame en representatieve geluidsabsorberende materialen beschikbaar, van gestrekte stofpanelen en akoestisch doorschijnende vinyloppervlakken tot geluidsabsorberende steen- en metselwerk producten. Ook geperforeerde metalen, geluid-poreus beton en sproeicellulose worden gebruikt.
De echte oplossing; een directionele speaker
De technologie van Focusonics heeft het denkkader van akoestiek in musea volledig op z’n kop gezet. De geluidsgolven worden naar zulk een klein gebied gericht dat ze terecht komen in het oor van de bezoeker. Om die reden wordt er ook geen geluid weerkaatst van “niet-oor” -oppervlakken.
Het komt dan ook niet terecht waar het niet gewenst is. Geluidsabsorberende panelen of het fysiek scheiden van geluid is daarbij niet nodig. Een hele besparing dus die de rust in het museum terugbrengt.
Gerelateerde berichten over AI marketing
