Toonhoogte betekenis
Toonhoogte is de ervaren hoogte van een toon. Vaak is er een directe relatie met het waargenomen spectrum van het geluid. In dat geval wordt de toonhoogte weergegeven door het aantal trillingen per seconde, de frequentie van de grondtoon van de waargenomen toon uitgedrukt in Hz.
Hoewel het woord hoogte suggereert dat het om een visueel concept gaat, is de term in historische zin afgeleid van het Oudgriekse woord voor de hoogte van de spanning van een snaar.
Variaties in luchtdruk
Geluidsgolven ontstaan door kleine variaties in de luchtdruk, die zich door een medium, meestal de lucht, voort bewegen. Elk object dat trilt kan deze variaties opwekken.
Hoe hoger de frequentie van het trillend object, hoe hoger de toon of toonhoogte van het geluid.
Complex geluid
Een complex geluid bestaat uit trillingen met meerdere frequenties of tonen. De grondtoon is dan de laagste frequentie die wordt geproduceerd. Deze komt dan overeen met de toonhoogte van het complexe geluid.
Frequentie, klankkleur en timbre
Een boventoon is een onderdeel van het complexe geluid waarvan de frequentie hoger ligt dan die van de grondtoon.
De klankkleur of timbre is bepaald door de verhouding van de overige trillingen of boventonen tot de grondtoon.
This Post Has 0 Comments